Szaleni władcy Hiszpanii cz.3. Karol II Habsburg- ofiara kazirodztwa i egzorcyzmów.

Karol II, domena publiczna

Jednym z przykładów szalonych władcy Hiszpanii jest Karol II- ofiara kazirodztwa i egzorcyzmów, potomek Joanny Szalonej naznaczony upośledzeniem umysłowym i fizycznym. Karol II „Opętany”, „Szalony”(1661-1700), był synem Filipa III Habsburga i Marii Habsburżanki (była jego cioteczną siostrą). Urodził się w Eskurialu i było to ogromne wydarzenie, ponieważ długo czekano na narodziny następcy tronu. Niestety okazało się, że Karol jest zdeformowany fizycznie i psychicznie upośledzony. Charakterystyczna warga Habsburgów była ogromnych rozmiarów, do tego ogromna żuchwa i tak duży język, że mówienie sprawiało mu trudności i powodowało nadmierne ślinienie się, to tylko niewielka część deformacji Karola. Jego wygląd był tak karykaturalny, że zyskał przydomek El Hechizado „Nawiedzony”. Nawet król wierzył, że jego upośledzenie było wynikiem rzuconego na niego uroku. Mnisi kapucyńscy odprawiali nad Karolem egzorcyzmy, a inkwizycja uznała go za ofiarę sił nieczystych i dlatego musiał on pić codziennie na czczo pół szklanki świętego oleju.

Rodzina Karola nie przywiązywała zbytniej uwagi na jego wykształcenie, dlatego młody książę ledwie umiał czytać i pisać. Do 6 roku życia był karmiony przez mamki i nie pozwalano mu chodzić dopóki nie będzie już duży. Jego niepełnosprawne ciało, nieodpowiednie wykształcenie, sztywna etykieta, nadopiekuńczość władczej matki i przesądy stworzyły upośledzonego umysłowo i nadwrażliwego monarchę.
Niestety miał jeszcze jeden problem, chyba najważniejszy- był bezpłodny i niezdolny do skonsumowania małżeństwa. Jego pierwsza żona Maria Ludwika Orleańska była tak zrozpaczona, że większość czasu płakała i mocno się roztyła. Z czasem pogodziła się ze swoim losem i na swój sposób pokochała małżonka. Za to on kochał ją ogromnie. Do tego stopnia, że kiedy spadła z konia Karol zabronił jej dotykać, a ten który ją uratował musiał uciekać. Całkowicie izolowano młodą królową (Maria cierpiała na skurcze brzucha, biegunkę i uczucia duszności). Jej francuscy służący zostali oskarżeni o spiskowanie, jej pielęgniarkę torturowano, a francuskojęzyczną papugę uduszono. Przez 10 lat para bezskutecznie walczyła o dziecko. Ambasadorowi Francji udało się nawet zdobyć parę spodni Carlosa i zlecić lekarzom zbadanie ich pod kątem śladów spermy, ale ich ustalenia były tak różne, że nic to nie dało.

Kiedy umarła rzekomo na zapalenie wyrostka (prawdopodobnie została otruta przez teściową z powody braku potomka) król popadł w depresję i nie chciał żadnej innej żony.

Podobno na łożu śmierci Maria Ludwika powiedziała: „Wasza Królewska Mość pewnie będzie miał inne żony, ale nikt nie pokocha Was tak mocno jak ja”.

W ciągu 3 miesięcy Karol został zmuszony do ponownego ślubu z Marią Anną Wittelsbach. Aby wyleczyć go z bezpłodności znowu odprawiano egzorcyzmy, ale one też nie pomogły. Ustalono wtedy, że przyczyną niepłodności króla był pewien czarodziejski wywar, jaki rzekomo podano Karolowi kiedy osiągnął pełnoletniość w 1675 r.. Sugerowano przy tym, że to też była wina matki). Królowa, podobnie jak jej poprzedniczka żyła w izolacji tylko czasem widywano ją wyglądającą przez okno, co było surowo zabronione.

Młody Karol II, domena publiczna

Inwalidztwo Karola mogło być spowodowane chorobą kości lub akromegalią- chorobą wywołaną nadprodukcją hormony wzrostu. Efektem były częste i silne zawroty głowy i napady padaczkowe. Mógł też chorować na wrodzoną kiłę, co potwierdzały by ropiejące wrzody, choroby kości i zębów oraz nerwica.

Z czasem stan monarchy się pogarszał. W wieku 35 lat całkowicie wyłysiał, jego zęby właściwie wypadły, pogarszał się wzrok, a po kilku atakach padaczki w 1698 r. ogłuchł. Swoje ostatnie miesiące spędził włócząc się po lesie, oglądając pokazy magicznych latarni i badając zwłoki swoich przodków.

Żeby uleczyć władcę z zawrotów głowy lekarze kładli mu na głowie świeżo zabite gołębie i nakładali na żołądek parujące wnętrzności ssaków, aby go ogrzać. Niestety ani te zabiegi, ani to, że koło łóżka ustawiono relikwie męki Chrystusa u zmumifikowane ciała Św. Izydora i Św. Alkali, król 1.11.1700 r. zmarł. Jego śmierć zapoczątkowała wojnę o sukcesję hiszpańską.

W opisie lekarza, który badał ciało zmarłego władcy znalazła się notatka, że „nie zawierało ono ani jednej kropli krwi, jego serce było wielkości pieprzu, płuca były skorodowane, jelita miały zgorzel, trzy wielkie kamienie w nerce król posiadał jedno czarne jak węgiel jądro, a jego głowa była pełna wody”.

Taka diagnoza mogła świadczyć o tym, że „Karol cierpiał na spodziectwo tylne, […] i atrofię jąder. Prawdopodobnie występowało u niego obojnactwo z niejednoznacznymi genitaliami i wrodzona agenezja nerek z kamieniami i infekcjami”.

Źródła:

https://posty.pl/artykul/563/autopsja-karola-ii-habsburga-wykazala-ze-cialo-nie-zawieralo-ani-jednej-kropli-krwi-a-glowa-byla-pelna-wody

https://wielkahistoria.pl/smierc-karola-ii-habsburga-sekcja-zwlok-przyniosla-przerazajace-rezultaty/